افزوده شدن اختلال روانی جدید به لیست سازمان بهداشت جهانی

براساس گزارش فوربس، انجام بيش از 12 ساعت مداوم بازي‌هاي رايانه‌اي ديگر تنها عامل ناراحتي و دلخوري اعضاي خانواده و دوستان نيست،‌بلكه يك اختلال رواني به شمار مي‌رود.

زماني كه فرد نتواند زمان اختصاص داده‌شده به بازي را كنترل كند و يا با وجود مقاومت شديد نتواند از بازي كردن دست بكشد، بازي‌هاي رايانه‌اي ديگر از قالب سرگرمي خارج شده و به مشكل رواني تبديل مي‌شوند. اين اختلال بر زندگي و فعاليت‌هاي روزانه افراد تاثيري ناخوشايند به جا مي‌گذارد.

حتي با وجود عوارضي مانند اخراج از كار به دليل فرار از زير بار مسئوليت‌ها براي بازي بيشتر، افراد باز هم نمي‌توانند از بازي كردن دست بكشند.

سازمان بهداشت جهاني در پيشنويس معرفي بازي‌هاي رايانه‌اي به عنوان اختلال رفتاري نوشت: اين الگوي رفتاري از شدت كافي برخوردار است تا  به مختل‌سازي قابل توجه فعاليت‌هاي فردي، خانوادگي، اجتماعي، تحصيلي، شغلي و ديگر بخش‌هاي مهم زندگي منجر شود. الگوي رفتاري وابستگي به بازي‌هاي رايانه‌اي مي‌تواند مكرر، اپيزوديك يا پيوسته باشد.

براي تشخيص اين اختلال، رفتار بايد دست‌كم براي يك سال ادامه داشته باشد تا قابل تشخيص شود. با اين همه در موارد حاد اين زمان كوتاهتر مي‌شود. اين اختلال را مي‌توان به افراد درگير با بازي‌هاي آنلاين و آفلاين نسبت داد.

دسته بندي بين‌المللي بيماري‌ها يا ICD به عنوان استانداردي جهاني مورد استفاده متخصصان سلامت و پزشكان قرار مي‌گيرد تا براي تعريف بيماري‌ها و اختلالات سلامت به كار گرفته شود. در يازدهمين نسخه اين ليست كه در سال 2018 منتشر خواهد شد، اختلال بازي رايانه‌اي نيز افزوده خواهد شد.

اگرچه قرار است نام اين اختلال به ليست سازمان بهداشت افزوده شود، اما اين وضعيت در راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني به عنوان اختلالي رسمي پذيرفته نشده‌است. اين دستورالعمل كه توسط انجمن روانشناسي آمريكا ايجاد شده‌است، براي شناسايي بيماري‌هاي رواني مورد استفاده روانشناسان آمريكايي قرار مي‌گيرد.

با اين‌همه اختلال بازي‌هاي اينترنتي در جديد‌ترين نسخه اي راهنما به عنوان يك مشكل گنجانده خواهد شد. برخي بر سر عنواني كه اين اختلال براساس آن دسته‌بندي خواهد شد نقد دارند و معتقدند اين اختلال بايد به عنوان نوعي اعتياد دسته‌بندي شود، اگرچه تاييد مي‌كنند كه گذراندن مدت زماني طولاني در پاي نمايشگر رايانه يا تلويزيون مي‌تواند فعاليت‌هاي عادي انسان را مختل سازد. تاكنون نمونه‌هاي مرگ زيادي در اثر بازي بي‌رويه گزارش شده‌اند، در سال 2011 زني در مكزيك به دليل بي‌توجهي به نوزاد خود در حين بازي‌، منجر به مرگ نوزاد در اثر سوتغذيه شد. در سال 2015 نيز مردي تايواني پس از دو روز بازي مداوم در اثر سكته قلبي جان خود را از دست داد.